Juwann James, met zijn 34 jaar, na Damjan Rudez, de één na oudste speler uit de Donar-selectie, omschrijft zichzelf als “a real country boy from Georgia”. De Amerikaan groeide op in Waycross, gelegen in het zuidoosten van Georgia en noemt het een typisch zuidelijk plattelandsstadje waar iedereen elkaar kent, maar waar ook de racismeproblemen nog steeds wel een rol spelen. Voornamelijk grootgebracht door zijn moeder werden hem en zijn jongere broer daar de eerste levensprincipes bijgebracht. Waycross was eigenlijk een football stadje. Maar Juwann, geïnteresseerd in vele sporten ging basketballen. Dit kwam voornamelijk omdat hij zag dat zijn moeder daar erg goed in was en hij wilde ook zo goed worden. Bewondering had en heeft hij voor Michael Jordan en LeBron James, echter geeft hij aan ook van Old Skool basketbal te houden, het basketbal uit de jaren 80 en roemt vooral James Worthy, een legendarische small-forward van de LA Lakers. Naast basketbal houdt Juwann ook van muziek. Eigenlijk luistert hij altijd naar muziek. Hij is dan ook een beetje de “musicmaker” in de Donar selectie. Tijdens de trainingen en wedstrijden zorgt hij voor enige sfeer. Hij schept er genoegen in om zijn teamgenoten telkens te verrassen met zijn muzikale keuze. Normaal gesproken is het meestal R&B, soul, jazz, latino, country music of rock ’n roll, maar net zo leuk vindt hij het om opeens Kroatische muziek te laten horen of Nederlandse nummers.

Juwann ging naar highschool in Jacksonville, Florida, anderhalf uur rijden van Waycross. Hij verbleef dan bij zijn vader en grootvader die daar woonden. Wat basketballen betreft kwam hij daar volledig aan zijn trekken. Een grote, sterke competitie en hij had het genoegen in goede teams te spelen. Het maakt hem wel een beetje trots dat hij een aantal keren kampioen werd en dat zijn shirt met nummer 44 vereeuwigd is.  Na die periode vertrok hij naar de James Madison University in Harrisonburg, Virginia. Ook hier beleefde hij een fijne periode. En hij beseft dat de keuze voor die school een goede was. Een school met uitstraling en hij wist dat hij daar aan spelen toe zou komen. Hij kijkt erop terug als een mooie herinnering. “Je bent nog jong en je weet niet veel, je komt in verschillende plaatsen om te spelen, vaak voor 5 tot 7000 toeschouwers en je merkt dat er een hoop geld achter het sportgebeuren zit”, aldus Juwann.

In 2009 zat zijn collegeperiode erop en moest Juwann op zoek naar een club. Nadat trainingssessies bij de Charlotte Bobcats, de Washington Wizards en de New Jersey op niets waren uitgelopen begon hij aan zijn Europese avontuur. Zijn eerste club overzee was Neptune Basketball Club in Cork, Ierland. Ze hadden een Amerikaanse coach, Pat Price en Juwann beschouwt het nog steeds als de beste keuze die hij kon maken. Na een heel goed jaar in Ierland kwam hij terecht in Frankrijk, eerst in Challans, vlakbij de Franse kust en daarna in Denain, erg dicht bij België. Een geheel andere cultuur dan de Ierse uiteraard, maar ook daar kon hij goed aarden, omdat hij zich gemakkelijk kan aanpassen en een heel open persoon is. Hij respecteert elke persoon, elke cultuur. De taal was wel een beetje een probleem. Nadat hij een keer kleding naar de wasserette had gebracht en die aan aantal maatjes te klein weer terugkreeg, was het wel nodig dat een teamgenoot even met hem meeging om woord voor woord zijn “beklag” te vertalen.

Na twee jaar Frankrijk verbleef hij maar liefst vier jaar lang bij Les Lions de Geneve in Zwitserland. Club en speler waren zeer tevreden over elkaar, waardoor het contract telkens één jaar werd verlengd. Hij werd er twee keer kampioen en won diverse bekers. Het leven in Zwitserland beviel hem goed. “Het is er erg mooi maar ook erg duur”. Juwann heeft er nog steeds een huis en ook een familiebedrijf, een restaurant-bar. In die periode had hij ook vier jaar lang dezelfde trainer, de huidige Donarcoach, Ivan Rudez. Ze kennen elkaar dus goed en hebben in de loop der tijd veel respect voor elkaar gekregen. Na een zeer succesvolle periode in Geneve heeft Juwann nog bij drie andere Zwitserse clubs gespeeld, Neuchatel, Lugano en Fribourg. Maar ook heeft hij tussendoor nog iets meer dan een jaar “a break” gehad. Er kwam niets op zijn pad. Juwann die wat geld had gespaard kwam die periode goed door. Elke ochtend en avond trainde hij voor zichzelf om in goede conditie te blijven en hij hielp veel mee in het familiebedrijf. Het afgelopen seizoen speelde hij voor Fribourg Olympic, Donar nog wel bekend. In 2018 schakelde de Zwitserse club Donar uit voor kwalificatie van de Champions League. Het Coronavirus beëindigde het verblijf voor Juwann in Fribourg voortijdig.

Na vier jaar kruisten de wegen van coach Rudez en de Amerikaan elkaar opnieuw nadat Juwann begin dit seizoen aan de Donar selectie werd toegevoegd. Zijn kennismaking met Nederland en Groningen verliep niet helemaal soepel. Na drie dagen werd er bij hem Corona geconstateerd hoewel hij geen enkele symptomen had. Hij moest meteen in quarantaine in zijn nieuwe appartement. “Daar zat ik op mijn balkon, terwijl het hier net de heetste dagen in Nederland waren”. Daarna heeft het hele team hem zeer goed opgevangen. Ze gingen in die periode regelmatig met elkaar lunchen in de stad om zo Groningen ook een beetje te leren kennen. “Iedereen was zeer vriendelijk en behulpzaam, Thomas en Leon speelden hier een grote rol in” Het echte leven in Nederland en Groningen, maar ook de echte beleving bij Donar hebben alle nieuwe spelers tot nu toe niet leren kennen. Ze hebben allemaal wel op You Tube gezien hoe het ook kan zijn. “Het is best moeilijk”, aldus Juwann. “Inmiddels hebben we er wel een bepaalde routine in gevonden. Na wedstrijden en trainingen brengen we ook veel tijd met elkaar door. Ook is het best wel een mentaal iets dat familieleden niet kunnen overkomen enzovoort, maar het is zoals het is”.

Inmiddels begint de robuuste Donar speler zijn draai te vinden in het team. Hij levert menig gevecht onder de borden in zowel aanvallend als verdedigend opzicht. Zeker in de periode dat Thomas Koenis nogal werd gemist. Dat is zijn spel altijd al geweest en hij weet wat zijn rol in het team is. “Ik ben een fysieke speler, zo moet ik spelen, een beetje als Draymond Green, maar dan zonder de drietjes” aldus een lachende Juwann. Ook na drie nederlagen op rij heeft hij er nog steeds alle vertrouwen in dat het goedkomt. Elke nieuwe wedstrijd moet volgens hem worden aangegrepen om beter te worden. “Werken aan teamchemie, constanter worden en ernaartoe werken dat alles ineens klopt binnen het team. Ook tegen Den Bosch aanstaande zaterdag is dat het grote doel”. De competitie vindt hij zeer interessant. “Elk team kan elk team verslaan. Er lopen veel getalenteerde spelers rond”.

Kenmerkend voor de uiterst vriendelijke Juwann is dat hij op het eind van het gesprek toch nog wel heel graag iets wil zeggen over twee personen die binnen de Donar organisatie een belangrijke rol vervullen, twee personen die buitengewoon gewaardeerd worden. “Ten eerste Hans (Besselink-teammanager), hij is altijd in de buurt als je hem nodig hebt, in mijn quarantaineperiode belde hij werkelijk elke dag, verder is hij altijd vrolijk en behulpzaam, werkelijk ongekend. Maar ook Wim (Heun-verzorger) wil ik noemen. Dat is echt een fijne gast voor de spelers. Altijd een leuk praatje en niet alleen over basketbal, maar ook over het gewone leven. Voor mij personaliseert hij het ware karakter van een Nederlands persoon: very down to earth people!”

Stilte voor de storm

Alle seizoenkaarthouders, Gold Card-houders en BBC-leden hebben deze week een brief van het bestuur van Donar in de bus gehad, met daarin mededelingen over de compensatie die aangeboden wordt. In de brief wordt uitgelegd dat het bestuur er in juni 2020 voor gekozen heeft de ambities die de club heeft onverkort te handhaven. Dat was gezien de toen sterk verbeterende situatie rond het Covid-virus een logische keuze, want wie had kunnen voorzien dat we daarna door hobbelden van de ene in de andere virus-golf. De keuze de ambities te volgen had natuurlijk forse financiële verplichtingen tot gevolg, terwijl tijdens het seizoen bleek dat er weinig inkomsten tegenover stonden.

Sinds december hebben de besturen van Donar en de Supportersvereniging Donar elkaar vaker opgezocht dan gebruikelijk. Een aantal keren fysiek, maar later – gedwongen door de maatregelen – ook geregeld digitaal. Het clubbestuur heeft in die sessies inzicht gegeven in de lastige keuzes die er gemaakt moesten worden en bovendien ook openheid van zaken over de financiële positie van Donar. Het bestuur van de supportersvereniging heeft geen rol gespeeld bij de besluiten die de club heeft genomen, maar heeft gevraagd en ongevraagd meegedacht over de wijze waarop de communicatie richting de achterban zou kunnen worden (op)gevoerd. Dit mede op basis van een uitvoerige telefonische rondgang bij onze eigen leden.

Onze inspanning heeft mede geleid tot de brief die vandaag door de kaarthouders is ontvangen met daarin uitvoerige uitleg over de manier waarop het compensatieaanbod tot stand is gekomen. Aansluitend volgt de oproep om – indien je eigen situatie dat toelaat – af te zien van de compensatie of er zelfs nog een donatie bovenop te doen. Uit de reacties die we kregen tijdens de telefonische rondgang maken we op dat veel van onze leden daar positief tegenover staan, maar die keuze moet iedere supporter voor zichzelf maken en zal mede bepalen hoe het team in 2021-2022 kan worden vormgegeven. De samenstelling van het team is belangrijk want in het najaar starten we in de sterkere BeNeLeague en daarnaast wil Donar zich ook volgend jaar in Europa weer graag met andere buitenlandse clubs meten.

We kunnen ons voorstellen dat de compensatiebrief van het bestuur vragen oproept. Stel je vraag dan per e-mail bij de club of meld je aan voor de online sessie op maandag 12 april waarin het clubbestuur beschikbaar is voor nadere toelichting. De resterende twee maanden van dit seizoen rekenen we op veel enthousiasme en saamhorigheid. Begin mei, rond de start van de play-offs, begint de seizoenkaartcampagne en leggen we de basis voor hopelijk een luide en massale entree in de BeNeLeague.

Tot Donar!