Vanaf augustus vorig jaar is Matthew Otten de nieuwe hoofdcoach van Donar. Na het teleurstellende seizoen ‘20 – 21, waarin tussentijds afscheid werd genomen van Ivan Rudež en waarin tijdens de lockdown Pete Miller het seizoen afmaakte als hoofdcoach, moet Matthew Otten de ploeg weer aan de praat krijgen. En dat lukt nog niet in alle wedstrijden.

Matthew is geboren in 1981 (8 december) in Las Vegas, de snelst groeiende stad in de Verenigde Staten. De stad ligt in de Mojavewoestijn in de staat Nevada. Bij toeristen is deze stad vooral bekend om de vele casino’s, de geweldig grote hotels en de nagebouwde attractiepunten uit de rest van de wereld zoals de Eiffeltoren, een piramide en de kanalen van Venetië. Matthew is niet zo kapot van de stad. “It’s America’s playground.” Van zijn vroege jeugd kan hij zich eigenlijk niets herinneren, want op 2-arige leeftijd werd zijn vader, die bij de luchtmacht zat, overgeplaatst naar een andere locatie en dus moest het gezin wel meeverhuizen. Nu komt hij er nog wel, maar alleen om in de zomer basketbalkampen te bezoeken om aantrekkelijke spelers te ontdekken voor de clubs waarvoor hij werkt(e).

Matthew heeft zowel de Nederlandse als de Amerikaanse nationaliteit: dat komt omdat zijn voorouders uit Nederland kwamen. Zijn opleiding volgde Matthew aan de Yuba City Highschool, het Yuba City College en het San Francisco State College. Hij speelde daar op de shooting guard positie. In 2004 begon zijn professionele basketbalcarrière op Cyprus bij Apollon Limasol, om vervolgens via Cheshire Phoenix en Lugano Tigers in 2009 te belanden in Groningen als speler van Donar. Hier behaalde hij met het team van Gasterra Flames zowel de beker als het kampioenschap. Na twee jaar vertrok hij naar Engeland om in 2012 in Rotterdam neer te strijken, waar hij drie jaar speelde. In 2015 zette hij een punt achter zijn actieve rol als speler. Hij werd daarna assistent-coach onder Sam Jones bij Den Bosch. Vorig jaar maakte hij vooral furore als coach van Yoast United en dat zorgde ervoor dat hij in de zomer van 2021 werd aangesteld als hoofcoach van Donar.

Matthew is blij dat zijn vrouw en dochter nu bij hem wonen. Dat is extra fijn, omdat hij nu dagelijks kan meemaken hoe het is om de trotse vader van een kind te zijn. Elke dag verwondert hij zich als hij ziet dat zijn dochter weer wat (kleins) heeft geleerd. “It’s a wonder to see how quick little children learn. Ik geniet van elke fase in de ontwikkeling van mijn dochter. Ik kijk nu al uit naar het moment dat ik samen met haar kan basketballen.” In de nabije toekomst zullen ze echter voor een deel van de week gescheiden zijn, omdat ze een huis hebben gekocht in Barendrecht. Opa en oma wonen daar en Matthews vrouw heeft daar een baan als lerares. En met opa en oma in de buurt is het gemakkelijk om oppas te krijgen.

Het antwoord op de vraag waarom hij vorig jaar voor Groningen heeft gekozen om Donar te kunnen trainen en coachen, ligt vooral in het feit dat Donar in principe de absolute top in Nederland is èn omdat hij hier in het verleden heeft gespeeld. “Er wordt goed geïnvesteerd in de club en ik hoop hier nog voor langere tijd (er ligt nu een contract voor twee jaar) mijn aandeel in te kunnen hebben. Maar ik weet dat het in de topsport ook zo maar voorbij kan zijn”.

Terugkijkend op de eerste seizoenshelft neemt Matthew de term “unexpected” in de mond. “In het begin hadden we een goede start. We wisten ons te plaatsen voor de EuroCup, al was het wel net even te kort. Maar door een aantal vervelende blessures kwam het er vervolgens niet helemaal meer uit. Dat is geen excuus, maar het is zoals het is. Het is de realiteit. Maar er is nog niets verloren. We hebben een aantal wedstrijden nipt verloren en die hadden we ook kunnen winnen. Ik merk bij het team dat het geloof er is en ik heb ook het vertrouwen dat we het redden. Zowel in de bekercompetitie als in de DBL.” Matthew hoopt dat de geblesseerde spelers Austin, Thomas en Jimmy, snel weer kunnen aanhaken.

Wat is nu eigenlijk het spel dat hij graag wil zien wat de spelers op de vloer leggen? “Collective is the most important word. The team comes always first. The team is bigger than the player. That has to be the culture of Donar. We have to play with passion, with the heart and with the soul.”

In november werden twee nieuwe spelers aangetrokken, Donte Thomas en Jimmy Gavin. “De speciale rol voor Donte is het leiding geven in het veld. Vooral verbaal moet hij zich manifesteren en dat doet hij tot nu toe goed. Jimmy moet de spelleider op de vloer zijn en ook dat gaat hem goed af. Hij moet creativiteit in het spel leggen.”

Matthew is erg te spreken over de rol van de drie jonge, eigen spelers. “Die werken erg hard en ze moeten klaar zijn als we ze nodig hebben. Door de blessures moesten ze er al meerdere keren staan en dat deden ze dan ook. Bij hen moet de focus vooral liggen op de manier hoe nog beter te worden. Het is mooi om te zien dat ze lang voor aanvang van de training al met z’n drieën aan het werk zijn.”

Het grootste succes dat Matthew als coach heeft gevoeld is zijn bijdrage aan het zich verder ontwikkelen van de spelers die hij training geeft en die hij coacht. Helemaal mooi als ze dan zo zijn gegroeid dat ze een volgende stap kunnen maken.

Naast het coach van Donar zijn is Matthew ook assistent-coach van het nationale team. “We moeten er voor zorgen dat het gevoel in het team als een familie voelt. En dat is best lastig als je maar 3 à 4 keer per jaar een week samen bent. Maar tot nu toe lukt dat aardig.”

De droom voor de nabije toekomst is het behalen van het kampioenschap. “Zelf heb ik dat in 2010 mogen meemaken bij Donar. En dat was een prestatie met het team van toen, met als gevolg dat we een groep voor het leven zijn geworden. Dat gun ik deze spelers ook.”

Voor de fans heeft hij nog het volgende bericht: “Dank dat jullie gebleven zijn, ondanks covid. Ik hoop jullie snel terug te zien in MartiniPlaza. We hebben de zesde man nodig!”