Vertrouwen

Met de wedstrijd van afgelopen vrijdag nog redelijk vers in het geheugen en met de beelden van de Nederlandse play-off game nog op het netvlies, ging ik op zoek naar wat het onderscheid maakt tussen juichen en treuren, euforie en depressie, kortom: winst en verlies. Geert Jan Darwinkel schrijft erover in zijn Uitgelicht – hij noemt het naar het beruchte duo (of was het een solo?) Dr. Jekyll en Mr. Hyde. U weet wel, die meervoudige persoonlijkheid.

De vraag is natuurlijk: waar komt dat verschijnsel vandaan? Nee, niet die meervoudige persoonlijkheid natuurlijk, maar dat winst en verlies zo dicht bij elkaar liggen. We kunnen het hebben over tactieken, een spelletje 3 down of Horns, over atletisch vermogen of over trefzekerheid, maar die dingen liggen bij alle topteams erg dicht bij elkaar en maken niet of nauwelijks het verschil.

Nee, ik houd het op vertrouwen. Vertrouwen in je eigen kunnen, vertrouwen in je medespelers, vertrouwen in de coaching staff. Heb je het niet, dan ga je niet passen maar schieten, dan ga je je eigen oplossingen zoeken, dan ga je persoonlijke fouten maken en uiteindelijk de handdoek in de ring gooien. Heb je het wel, dan durf je dat goede schot te nemen, dan durf je de bal te passen in de wetenschap dat je collega het afmaakt, dan ga je vol voor het afgesproken spelletje.

Ik weet niet meer wie het was die aan het begin van dit seizoen vond dat Donar op zoek moest naar die stoïcijnse instelling. Dat stug doorgaan in het vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt. En stug deurdoun, dat iets waar Grunnegers toevallig alles vanaf weten.

Ik heb er dus vertrouwen in. Ik ga u in elk geval terugzien in de volgende ronde tegen Antwerpen of Zwolle!

ADRIAAN VAN DEN BRINK

Live statistieken:

Zodra de wedstrijd is begonnen vind je via onderstaande opties de live-statistieken en livestreams voor de wedstrijd.

Kijk live via DonarTV!

Uitgelicht

Limburg United

Allemachtig, wat is dat toch voor een wisselvalligheid bij ons aller Donar dit seizoen? Is de ploeg nog maar nauwelijks uit een kilometers diep dal geklauterd, volgt er al weer een top zo hoog als nog maar zelden vertoond. De ene nederlagenreeks staat nog niet in de boeken, of die wordt alweer afgewisseld met een winning streak die Donar-fans doet blaken van trots. Net als je denkt dat het lek boven is, volgt er weer een zeperd van jewelste. En juist als we vrezen dat het seizoen kan worden afgeschreven, wordt de rug door de mannen van Matthew Otten op onvermoede en bewonderenswaardige wijze gerecht.

Het is je reinste Dr Jekyll en Mr Hyde wat Donar dit seizoen laat zien. Neem het daverende slot van het eerste gedeelte van de crossborder-competitie: om de vingers bij af te likken. Waar vervolgens een volle MartiniPlaza klaar zat om te zien hoe Donar Aris wel even van jetje zou geven, volgde een sof van hier tot gunter. Waarna de Groningers eerst in Leeuwarden en vervolgens in de beslissende game 3 de zaak op indrukwekkende wijze en met (ogenschijnlijk) twee vingers in de neus weer rechttrokken.

Dat Heroes Den Bosch zou vervolgens eens wat gaan beleven, was de gedachte. Daarvan hadden we in de bekerfinale immers al een fraai voorproefje gezien. Nou, mooi niet dus. De aartsrivaal ging betrekkelijk eenvoudig met de clean sweep (3-0) aan de haal, en daar viel niks op af te dingen. Maar net nadat ik me ermee had verzoend dat het seizoen als een nachtkaars zou uitgaan, omdat de Bossche veegpartij z’n uitwerking toch wel niet zou missen, toonde Donar in Belgisch Limburg voor de zoveelste maal een ongekende veerkracht. In Hasselt werd afgelopen vrijdag een klinkende 70-78 overwinning geboekt.

Met de mentale weerbaarheid van de mannen van Otten zit het dus wel snor. Want in Hasselt werd vanaf het begon goed, scherp en met volle focus gespeeld. Eigenlijk kwam Donar alleen in het tweede kwart wat in de problemen, toen het even geen raad wist met wat omzettingen die de Belgische coach Ray Westphalen had gedaan. Toen Otten in de rust de gelegenheid kreeg om zijn poppetjes weer op de juiste plaats te zetten, balden de Groningers de zege echter vakkundig naar het einde. Vooral het derde kwart (24-11) mocht er zijn.

Jonas Delalieux was bij de Limburgers afgelopen vrijdag één van de spelers die indruk maakten. De 29-jarige Belgische power forward was goed voor 16 punten (en 7 rebounds), twee meer dan de net 30 geworden Belgische center Yannick Desiron. De Amerikaanse center Tyrell Nelson tekende voor 12 punten en 6 rebounds. Ook niet te onderschatten is de Finse shooting guard Topias Palmi. Komend vanaf de bank was de 27-jarige Scandinaviër goed voor 11 punten en 6 rebounds.

Normaal gesproken, nadat je je uitwedstrijd met acht punten verschil hebt weten te winnen, zou je denken: da’s kat in ’t bakkie. Dat mag je als Donar niet zijnde niet meer weggeven. Die zit in de tas en in the pocket. Maar leer ons het Donar van 2021-2022 kennen. De ene wedstrijd Dr. Jekyll en de volgende game Mr. Hyde. Geen peil op te trekken. En datzelfde geldt eigenlijk een beetje voor Limburg United, dat eerder dit seizoen in het achtste jaar van z’n bestaan z’n eerste échte prijs won, door net als Donar de bekerfinale te winnen.

De wedstrijd van dinsdag is dus zeker geen gelopen koers. Matthew Otten heeft de stats van de Belgische tegenstander namelijk ook gezien. Afgelopen vrijdag viel het Vlaamse schot weliswaar niet, maar normaal gesproken is Limburg United een makkelijk scorende ploeg, die gemiddeld dik 90 punten per wedstrijd laat noteren. En dat kan dinsdag ook zo maar het geval zijn, weet Otten.

‘We zullen in MartiniPlaza beter voor de dag moeten komen dan vrijdag’, aldus de coach, die zelf waarschijnlijk ook geen idee heeft of zijn Donar dan in de huid van Dr. Jekyll of die van Mr. Hyde zal kruipen.

GEERT JAN DARWINKEL